eiland I

Dit is geen onbekende omgeving, ze herinnert dit eiland, en het eiland herinnert de donkere diepten waaruit het oprijst. Koele amfibieën leven met mensen in grotten die via gangen met elkaar in verbinding staan. Buiten waar de struiken groeien scharrelen knaagdieren. Het kan er behaaglijk zijn.
Maar ze vergeten nooit dat ze omringd worden door de lippen van de zee. En dat onder de oppervlakte iets huist, waar sommigen een glimp van hebben opgevangen.

Previous
Previous

ironie schuilt in de moeder

Next
Next

het receptakel