Maarschalk Gérardstraat

Meters diep zien we de doorsnede van de aarde voor mijn deur. Er liggen talloze schedels op elkaar gestapeld, vergeeld soms oranje tussen het zand, vlak onder de straat waar we dagelijks overheen lopen, waarover kinderen naar school gaan, ouderen honden uitlaten en dronkenlappen zwalken. Eén van de werkers in de kuil probeert een schedel in een hersluitbaar plastic zakje te proppen. Het zakje is te klein. ‘Wil iemand er één?’ Hij houdt de oranje schedel met het perfecte gebit naar ons op.